JELCZ M11

Jelcz M11 – polski wysoko-podłogowy autobus miejski produkowany przez Jelczańskie Zakłady Samochodowe w Jelczu  (obecnie w Jelczu-Laskowicach) koło Oławy w latach 1985–1990. Od strony konstrukcyjnej był połączeniem zmodyfikowanego nadwozia Jelcza PR110 z podwoziem Ikarusa 260 . Przez cały okres produkcji w konstrukcji nie zachodziły istotne zmiany. Model powstał z powodu kryzysu i szukania oszczędności dewiz potrzebnych na zakup autobusów za granicą przez co był traktowany jako rozwiązanie pośrednie.

PRODUKCJA:
Nowy autobus Jelcz M11 oparto o płytę podwoziową firmy Csepel wraz z silnikiem. Nadwozie przejęto po nieznacznych modyfikacjach z Jelcza PR110. Pierwszy prototyp powstał w roku 1983. Podczas testów prototypu w Budapeszcie naukowcy z miejscowej politechniki wykonali komputerowe testy wytrzymałościowe elementów konstrukcji. Produkcja seryjna Jelczy M11 ruszyła w 1984. Nowe autobusy produkowane były równolegle z Jelczami PR110, a do 1986 nawet z Jelczem 043. W 1990 zakończono produkcję Jelcza M11; wyprodukowano w sumie około 2600 sztuk.

MODERNIZACJA:

W 1994 powstały plany dostosowania autobusów miejskich do potrzeb ludzi niepełnosprawnych ruchowo. W tym celu sporządzono ekspertyzę, z której wynikało, iż autobusy Jelcz M11, podobnie jak oparte na tej samej płycie podłogowej Ikarusy 260/280, nie nadają się do montowania wind. Natomiast budowa pochylni składanych została wykluczona ze względu na zbyt wysoką płytę podłogową. Z tego względu powstała koncepcja budowy nowych autobusów, chociaż częściowo niskopodłogowych, zamiast, wzorem firm zachodnich, próbować modernizować obecne autobusy